Wybranie właściwej sieci VPN, która będzie spełniać nasze oczekiwania to nie lada wyzwanie. Na rynku jest wiele opcji, z których możemy skorzystać, dlatego wybór protokołu VPN musi być dokładnie przemyślany. Protokół VPN jest niezbędny do uruchomienia programu VPN, gdyż jego zadaniem jest skonfigurowanie sieci VPN w taki sposób, aby nasze połączenie było bezpieczne i prywatne.
Wybraliśmy 7 najlepszych protokołów VPN obecnie dostępnych na rynku. Niezależnie od tego, czy korzystamy z NordVPN, ExpressVPN lub innych programów, zawsze powinniśmy wybrać 2 protokoły, który spełniają nasze oczekiwania odnośnie do szybkości i prywatności.
PPTP
Protokół PPTP lub Point to Point Tunneling jest jednym z najpopularniejszych protokołów VPN, jakie istnieją. Jest z nami od końca lat 90. XX w., a więc od ponad dwudziestu lat. Z tego względu jest najczęściej wybieranym protokołem przez użytkowników systemu Windows. PPTP można bezproblemowo skonfigurować i od razu zacząć z niego korzystać, dzięki czemu jest popularny wśród szerszej publiczności. Warto jednak nadmienić, iż nie jest to najskuteczniejszy protokół w porównaniu z nowszymi protokołami, które są o wiele bezpieczniejsze.
Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby z niego skorzystać – PPTP jest stary, ale niezawodny. Gwarantuje stabilność i minimum bezpieczeństwa, aby chronić użytkowników przed potencjalnym niebezpieczeństwem.
• Zalety: Od lat wykorzystywany w systemie Windows, prosty do skonfigurowania I używania.
• Wady: Słaby pod względem bezpieczeństwa w porównaniu z nowszymi protokołami.
OpenVPN
OpenVPN to jeden z najbardziej popularnych, nowoczesnych protokołów. Dlaczego? Bo jest protokołem typu open source. Jest na bieżąco aktualizowany, więc możemy być pewni, że zawsze zadziała, kiedy będziemy go potrzebować. Dzięki 256-bitowemu szyfrowaniu, niezwykle stabilnemu połączeniu i prędkości porównywalnej z najszybszymi graczami na rynku, jest to fantastyczne rozwiązanie dla wszystkich internautów.
Poruszanie się w sieci przy pomocy OpenVPN jest trudne do wyjaśnienia dla początkujących. Protokół jest wszechstronny i działa na wszystkich portach, jednak skomplikowana procedura konfiguracji i brak dedykowanego systemu może zniechęcić niektórych użytkowników do skorzystania z tej usługi.
• Zalety: Protokół open source, świetnie nadaje się do pokonywania zapór sieciowych, posiada wszechstronne porty.
• Wady: Prawdopodobnie nienajlepsza opcja dla początkujących. Wymaga pomocy osób trzecich przy konfiguracji.
Wireguard
Wireguard to jeden z ciekawszych dostępnych protokołów VPN, o którym warto zamienić dwa słowa. Jest superszybki i zoptymalizowany pod kątem współpracy z routerami domowymi i innymi urządzeniami. Wireguard jest niezwykle prosty w konfiguracji i uruchomieniu, co czyni go doskonałym wyborem dla początkujących użytkowników sieci VPN i dla tych, którzy nie są pewni, od czego zacząć.
Minusem jest to, iż protokół wciąż znajduje się w fazie rozwoju i jest określany mianem wersji „beta". Choć plany są ambitne, ich wdrożenie będzie wymagało trochę czasu. Do korzystania z tego protokołu może zachęcić jedynie stabilność, tak bardzo pożądana przez użytkowników. Jego zaskakujący minimalizm na pewno przypadnie do gustu wielu użytkownikom. Nie ma więc powodu, dla którego ten protokół mógłby nie wypalić.
• Zalety: Szybki, bezpieczny i banalnie łatwy w użyciu; minimalistyczny interfejs to niekwestionowany atut.
• Wady: Na dziś protokół nie jest stabilny, co wskazuje na mniejszą wszechstronność w porównaniu z innymi platformami.
SSTP
SSTP jest gwiazdą wśród protokołów, ze względu na 256-bitowe szyfrowanie oraz jedną z najbardziej stabilnych usług, jakie można znaleźć na rynku. Pełna nazwa skrótu to Protokół Bezpiecznego Tunelowania przez Gniazdo (SSTP). Jest oparty na systemie Windows, dzięki czemu świetnie nadaje się do omijania blokad i zapór sieciowych. Co więcej, doskonale radzi sobie ze skomplikowanymi zadaniami.
Protokół SSTP jest łatwy w użytkowaniu i jest nadzwyczajnie stabilny, jednak ze względu na powiązania z Microsoftem zraża do siebie część potencjalnych użytkowników. Nie jest to nic nadzwyczajnego, skoro sam protokół jest własnością firmy Microsoft i został wydany razem z systemem operacyjnym Windows Vista.
• Zalety: Super stabilny, bardzo łatwy w użyciu i przydatny przy pokonywaniu zapór sieciowych.
• Wady: Powiązania z Microsoftem nie działają na jego korzyść.
L2TP/IPSec
L2TP to podwójny protokół, który można znaleźć w większości systemów operacyjnych. Swoją popularność zawdzięcza skutecznemu systemowi bezpieczeństwa, prostej integracji oraz łatwej konfiguracji. Z tego względu warto zastanowić się nad wyborem tego protokołu.
Inną kwestią, która może zadziałać na jego niekorzyść jest szybkość. Jest to protokół z dekapsułowaniem danych, który mimo iż bezpieczny, to prowadzi do spowolnienia połączenia. Warto też zaznaczyć, iż jest ograniczony wyłącznie do jednego portu.
• Zalety: Godny polecenia ze względu na łatwość użytkowania i dostępność na wielu systemach.
• Wady: Nie słynie z wysokiej efektywności.
SoftEther
SoftEther to w miarę nowy protokół, który zyskuje na popularności. Jest przydatny w przypadku wieloplatformowego dostępu do usługi VPN, można z niego korzystać zarówno na urządzeniach mobilnych, jak i stacjonarnych. Cechuje się również wyjątkową wydajnością i stabilnością.
Wczesna faza adaptacji tej technologii nie przekona zbyt wielu osób, szczególnie że inne usługi mogą wydawać się bardziej stabilne i bezpieczne, ale zdecydowanie warto mieć na to oko.
• Zalety: Dostępny na różne platformy, bardzo bezpieczny i szybki.
• Wady: Minie jeszcze kilka lat, zanim zyska na popularności.
IKEv2/IPSec
IKEv2, znany również jako Internet Key Exchange, to protokół, który jest na dobrej drodze do powszechnego obsługiwania różnych urządzeń i systemów operacyjnych. Jest jednym z najszybszych dostępnych protokołów i jest idealnym rozwiązaniem dla każdego, kto ma problemy ze stabilnym połączeniem internetowym.
Należy jednak zaznaczyć, iż nie jest to całkowicie otwarte oprogramowanie, co rodzi pewne obawy dotyczące koneksji z dużymi korporacjami. IKEv2 nie może jeszcze poszczycić się szerokim wsparciem sprzętowym i systemowym, mimo iż jest najlepszą możliwą opcją.
• Zalety: Bardzo wydajny, stabilny i obiecujący protokół godny uwagi.
• Wady: Brak technologii o otwartym kodzie źródłowym i upowszechnienie nie działają na jego korzyść